ZAKRES ŚWIADCZENIA GWARANTOWANEGO

ŚWIADCZENIOBIORCY

SCHEMAT DAWKOWANIA LEKÓW W PROGRAMIE

BADANIA DIAGNOSTYCZNE WYKONYWANE W RAMACH PROGRAMU

1.      Kryteria kwalifikacji:

1)     Do programu kwalifikowani są dorośli świadczeniobiorcy (ukończony 18 r. ż.), chorzy na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C i spełniający łącznie poniższe kryteria:

a)      obecność HCV RNA w surowicy krwi lub w tkance wątrobowej;

b)     obecność przeciwciał anty-HCV;

c)      stwierdzenie włóknienia wątroby określonego z wykorzystaniem elastografii wątroby wykonanej techniką umożliwiającą pomiar ilościowy w kPa lub określonego z wykorzystaniem biopsji wątroby. W przypadku podejrzenia współistnienia chorób wątroby o innej etiologii, niezgodności wyniku badania nieinwazyjnego ze stanem klinicznym chorego lub rozbieżności pomiędzy wynikami różnych badań nieinwazyjnych zalecane jest wykonanie biopsji wątroby (o ile nie jest ona przeciwwskazana), której wynik ma wówczas znaczenie rozstrzygające;

d)     potwierdzona obecność zakażenia genotypem:

-        1 HCV - w przypadku kwalifikacji do terapii ombitaswirem, parytaprewirem, rytonawirem w skojarzeniu z dazabuwirem (i ewentualnie rybawiryną) albo

-        4 HCV – w przypadku  kwalifikacji do terapii ombitaswirem, parytaprewirem, rytonawirem w skojarzeniu z rybawiryną, albo

-        1b HCV- w przypadku kwalifikacji do terapii daklataswirem w skojarzeniu z asunaprewirem, albo

-        1 HCV - w przypadku kwalifikacji do terapii sofosbuwirem w skojarzeniu z ledipaswirem, lub welpataswirem (i ewentualnie rybawiryną), albo

-        2,3,4,5,6 HCV- w przypadku kwalifikacji do terapii sofosbuwirem w skojarzeniu z rybawiryną albo sofosbuwirem w skojarzeniu z interferonem pegylowanym i rybawiryną, albo

-        1 lub 4 HCV - w przypadku kwalifikacji do terapii grazoprewirem+elbaswirem (i ewentualnie rybawiryną, albo

-        2,3,4,5,6 HCV- w przypadku kwalifikacji do terapii sofosbuwirem w skojarzeniu z welpataswirem (i ewentualnie rybawiryną);

albo

-        1,2,3,4,5,6 HCV – w przypadku kwalifikacji do terapii glekaprewirem w skojarzeniu z pibrentaswirem.

-         

2)     Do programu kwalifikowani są również świadczeniobiorcy, u których stwierdzono przeciwwskazania do leczenia interferonem lub nietolerancję wcześniejszej terapii interferonem, spełniający łącznie kryteria opisane w pkt. 1a, 1b, 1d.
Przeciwwskazania do stosowania interferonu definiowane są jako:

-        nadwrażliwość na interferony lub na którąkolwiek substancję pomocniczą;

-        niewyrównana marskość wątroby;

-        zapalenie wątroby lub inna choroba o etiologii

autoimmunologicznej;

-        stan po przeszczepieniu wątroby lub innego narządu;

-        pacjenci zakwalifikowani do przeszczepienia wątroby;

-        ciężka, zwłaszcza niestabilna choroba serca, której utrudnione kontrolowanie zostało potwierdzone konsultacją kardiologiczną;

-        zespół metaboliczny, a zwłaszcza trudna do opanowania cukrzyca, której utrudnione kontrolowanie zostało potwierdzone konsultacją endokrynologiczną;

-        depresja, myśli samobójcze lub próby samobójcze udokumentowane badaniem psychiatrycznym;

-        choroby tarczycy przebiegające z nieprawidłowymi wartościami TSH;

-        niedokrwistość;

-        małopłytkowość < 90 000 / µL;

-        bezwzględna liczba neutrofilów <1500 / µL.

Nietolerancja interferonu definiowana jest jako wystąpienie w trakcie wcześniejszego leczenia przynajmniej jednego z poniższych stanów:

-        nadwrażliwość na interferon lub na którąkolwiek substancję pomocniczą;

-        schorzenie autoimmunologiczne;

-        zaostrzenie istniejącej uprzednio choroby towarzyszącej;

-        obniżenie wyjściowej masy ciała o więcej niż 20%;

-        depresja, myśli samobójcze lub próby samobójcze;

-        nieprawidłowe wartości TSH;

-        stężenie hemoglobiny <8.5 mg%;

-        małopłytkowość <50 000 / µL;

-        bezwzględna liczba neutrofilów <500/µL.

3)     Do programu kwalifikowani są świadczeniobiorcy z pozawątrobową manifestacją zakażenia HCV, niezależnie od zaawansowania choroby w obrazie histopatologicznym wątroby.

2.      Kryteria uniemożliwiające kwalifikację do programu:

1)     nadwrażliwość na substancję czynną lub substancję pomocniczą;

2)     niestwierdzenie HCV RNA w surowicy lub w tkance wątrobowej przy obecności przeciwciał anty-HCV;

3)     ciężka niewydolność wątroby (stopień C wg klasyfikacji Child-Pugh) - nie dotyczy kwalifikowania do terapii z użyciem sofosbuwiru w skojarzeniu z ledipaswirem lub welpataswirem oraz ewentualnie z rybawiryną;

4)     konieczność przyjmowania leków mogących obniżać aktywność osoczową sofosbuwiru albo sofosbuwiru i ledipaswiru albo sofosbuwiru i welpataswiru, w szczególności silnych induktorów glikoproteiny P w jelitach (o ile dotyczy);

5)     czynne uzależnienie od alkoholu lub środków odurzających;

6)     ciąża lub karmienie piersią;

7)     inne przeciwwskazania do stosowania określone w odpowiednich charakterystykach:

a)      dazabuwiru i ombitaswiru + parytaprewir + rytonawir oraz rybawiryny (o ile dotyczy) albo

b)     daklataswiru i asunaprewiru (o ile dotyczy), albo

c)      sofosbuwiru lub sofosbuwiru z ledipaswirem lub sofosbuwiru z welpataswirem oraz pegylowanego interferonu i/lub rybawiryny (o ile dotyczy), albo

d)     grazoprewiru+elbaswiru oraz rybawiryny (o ile dotyczy) albo

e)      glekaprewiru w skojarzeniu z pibrentaswirem (o ile dotyczy).

3.      Kryteria wyłączenia z programu:

1)     ujawnienie okoliczności określonych w ust. 2 w trakcie leczenia;

2)     działania niepożądane stosowanych w programie leków uzasadniające przerwanie leczenia:

-        w opinii lekarza prowadzącego terapię lub

-        zgodnie z charakterystykami odpowiednich produktów leczniczych.

3)     wystąpienie przełomu wirusologicznego (zwiększenie wartości HCV RNA o więcej niż 1 log₁₀ od najniższej wartości uzyskanej w trakcie leczenia) – dotyczy terapii daklataswirem w skojarzeniu z asunaprewirem.

1.      Dazabuwir i ombitaswir + parytaprewir + rytonawir w ramach programu dawkuje się zgodnie z odpowiednimi Charakterystykami Produktów Leczniczych.

2.      Daklataswir w ramach programu stosuje się:

1)     w dawce 60 mg (1 tabletka 1 x dziennie),

2)     wyłącznie w skojarzeniu z asunaprewirem w dawce 100 mg podawanej dwa razy dziennie

(1 tabl. 2 x dziennie)

3)     nie dłużej niż przez 24 tygodnie.

3.      Sofosbuwir , sofosbuwir+ledipaswir i sofosbuwir +welpataswir w ramach programu dawkuje się zgodnie z odpowiednimi Charakterystykami Produktów Leczniczych;

Rybawirynę niezbędną do terapii skojarzonej z sofosbuwirem , sofosbuwirem i ledipaswirem lub sofosbuwirem i welpataswirem, należy stosować zgodnie ze schematem dawkowania określonym w Charakterystyce Produktu Leczniczego zawierającego sofosbuwir , sofosbuwir+ ledipaswir lub sofosbuwir +welpataswir.
Rybawiryna w ilości niezbędnej do prowadzenia terapii z użyciem tych leków jest finansowana w ramach programu lekowego „Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (ICD-10 B 18.2)" - załącznik B.2 do obwieszczenia Ministra Zdrowia

Interferon pegylowany i rybawiryna niezbędne do terapii skojarzonej z sofosbuwirem, należy stosować zgodnie ze schematem dawkowania określonym w Charakterystyce Produktu Leczniczego zawierającego sofosbuwir. W przypadku, gdy w trakcie prowadzonej terapii sofosbuwirem w skojarzeniu z interferonem pegylowanym i rybawiryną wystąpi nietolerancja interferonu dopuszczalne jest zaprzestanie podawania interferonu pegylowanego i kontynuacja terapii sofosbuwirem z rybawiryną do czasu określonego dla takiej terapii w Charakterystyce Produktu Leczniczego zawierającego sofosbuwir.
Interferon pegylowany i rybawiryna w ilości niezbędnej do prowadzenia terapii z użyciem sofosbuwiru są finansowane w ramach programu lekowego „Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (ICD-10 B 18.2)"

- załącznik B.2 do obwieszczenia Ministra Zdrowia.

4.      Grazoprewir+elbaswir w ramach programu dawkuje się zgodnie z odpowiednią Charakterystyką Produktu Leczniczego.

Rybawirynę niezbędną do terapii skojarzonej z grazoprewirem i elbaswirem, należy stosować zgodnie ze schematem dawkowania określonym w Charakterystyce Produktu Leczniczego zawierającego grazoprewir+elbaswir.

Rybawiryna w ilości niezbędnej do prowadzenia terapii z użyciem tych leków jest finansowana w ramach programu lekowego „Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (ICD-10 B 18.2)" - załącznik B.2. do obwieszczenia Ministra Zdrowia.

5.      Glekaprewir+pibrentaswir w ramach programu dawkuje się zgodnie z odpowiednią Charakterystyką Produktu Leczniczego.

1.      Badania przy kwalifikacji do leczenia:

1)     oznaczenie HCV RNA metodą ilościową;

2)     morfologia krwi;

3)     oznaczenie aktywności AlAT;

4)     oznaczenie aktywności AspAT – dotyczy kwalifikacji do terapii daklataswirem i asunaprewirem;

5)     oznaczenie stężenia albumin;

6)     oznaczenie stężenia bilirubiny;

7)     czas lub wskaźnik protrombinowy;

8)     oznaczenie poziomu kreatyniny;

9)     oznaczenie przeciwciał anty-HIV;

10)  oznaczenie antygenu HBs;

11)  USG jamy brzusznej (jeśli nie było wykonywane w okresie ostatnich 6 miesięcy);

12)  badanie określające zaawansowanie włóknienia wątroby - elastografia wątroby wykonana techniką umożliwiającą pomiar ilościowy w kPa lub biopsja wątroby (jeśli nie było wykonywane wcześniej);

13)  oznaczenie genotypu HCV (z podtypem w przypadku genotypu 1) - jeśli nie było wykonywane wcześniej.

W przypadku kwalifikacji do terapii sofosbuwirem w skojarzeniu z interferonem pegylowanym i rybawiryną wykonuje się wyłącznie „Badania przy kwalifikacji do leczenia interferonami” określone i finansowane w ramach programu lekowego „Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (ICD-10 B 18.2)" - załącznik B.2 do obwieszczenia Ministra Zdrowia.

2.      Monitorowanie leczenia:

2.1. Monitorowanie terapii ombitaswirem, parytaprewirem, rytonawirem w skojarzeniu z dazabuwirem (i ewentualnie rybawiryną) albo ombitaswirem, parytaprewirem, rytonawirem w skojarzeniu z rybawiryną, albo sofosbuwirem w skojarzeniu z rybawiryną,:

1)     w 1 dniu, przed podaniem leków:

a)      morfologia krwi;

b)     oznaczenie aktywności AlAT;

c)      oznaczenie stężenia bilirubiny;

d)     próba ciążowa u kobiet w wieku rozrodczym;

2)     w 4, 8 tygodniu oraz (jeżeli dotyczy) w 12, 16 i 24 tygodniu:

a)      morfologia krwi;

b)     oznaczenie aktywności AlAT;

c)      oznaczenie stężenia bilirubiny (w 4 tygodniu terapii) – w przypadku występowania zwiększonego stężenia w 4 tygodniu terapii, wskazane jest powtórzyć oznaczenia odpowiednio w 8 tygodniu oraz (jeżeli dotyczy) w 12, 16 i 24 tygodniu;

3)     w ostatnim dniu leczenia (w 8, 12 albo 24 tygodniu terapii):

a)      oznaczenie HCV RNA metodą jakościową lub ilościową;

b)     USG jamy brzusznej;

4)     po 12 tygodniach od zakończenia leczenia (w 20, 24 albo 36 tygodniu terapii):

a)       oznaczenie HCV RNA metodą jakościową.

2.2. Monitorowanie terapii sofosbuwirem w skojarzeniu z ledipaswirem lub welpataswirem (i ewentualnie rybawiryną):

1)     w 1 dniu, przed podaniem leków:

a)      morfologia krwi;

b)     oznaczenie aktywności AlAT;

c)      oznaczenie stężenia bilirubiny;

d)     próba ciążowa u kobiet w wieku rozrodczym;

2)     w 4, 8, tygodniu oraz (jeżeli dotyczy) w 12, 16 i 24 tygodniu:

a)      morfologia krwi;

b)     oznaczenie aktywności AlAT;

3)     w 4 tygodniu

a)      oznaczenie stężenia bilirubiny – w przypadku występowania zwiększonego stężenia w 4 tygodniu terapii, powtórzyć oznaczenia w 8 tyg. oraz jeżeli dotyczy w 12,16 i 24 tyg.

4)     na zakończenie leczenia (w 8, 12 lub 24 tygodniu terapii):

a)      oznaczenie HCV RNA metodą jakościową lub ilościową,

b)     USG jamy brzusznej;

5)     po 12 tygodniach od zakończenia leczenia (w 20, 24 lub 36 tygodniu terapii) wykonać oznaczenie HCV RNA metodą jakościową oraz ewentualnie USG jamy brzusznej.

2.3   Monitorowanie terapii daklataswirem w skojarzeniu z asunaprewirem:

1)     w 1 dniu przed podaniem leków:

a)      morfologia krwi;

b)     oznaczenie wartości AlAT i AspAT;

c)      próba ciążowa u kobiet w wieku rozrodczym;

2)     w 2, 4, 6, 8,10, 12, oraz (jeżeli dotyczy) w 16, 20, 24 tygodniu:

a)      oznaczenie wartości AlAT i AspAT;

b)     morfologia krwi;

3)     w 4 tygodniu:

a)      oznaczenie HCV RNA  metodą jakościową, a w przypadku wykrywalnej wiremii - dodatkowo metodą ilościową;

4)     w 12 tygodniu:

a)      oznaczenie aktywności GGTP;

b)     proteinogram;

c)      oznaczenie HCV RNA  metodą jakościową, a w przypadku wykrywalnej wiremii - dodatkowo metodą ilościową;

5)     w 24 tygodniu:

a)      oznaczenie HCV RNA metodą ilościową lub jakościową;

b)     USG jamy brzusznej;

6)     po 12 tygodniach od zakończenia leczenia:

a)      oznaczenie HCV RNA metodą jakościową.

2.4   Monitorowanie terapii sofosbuwirem w skojarzeniu z interferonem pegylowanym i rybawiryną polega na monitorowaniu terapii interferonowej opisanej i finansowanej w ramach programu  „Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C (ICD-10 B 18.2)" - załącznik B.2 do obwieszczenia Ministra Zdrowia z uwzględnieniem czasu w/w terapii określonym w Charakterystyce Produktu Leczniczego zawierającego sofosbuwir.

2.5   Monitorowanie terapii grazoprewirem+elbaswirem (i ewentualnie rybawiryną):

1)     w 1 dniu, przed podaniem leków:

a)      morfologia krwi;

b)     oznaczenie aktywności AlAT;

c)      oznaczenie stężenia bilirubiny;

d)     próba ciążowa u kobiet w wieku rozrodczym;

2)     w 4, 8, 12 tygodniu (oraz 16 tygodniu - w przypadku terapii trwającej 16 tygodni):

a)      morfologia krwi;

b)     oznaczenie aktywności AlAT;

c)      oznaczenie stężenia bilirubiny;

3)     na zakończenie leczenia:

a)      oznaczenie HCV RNA metodą jakościową lub ilościową,

b)     USG jamy brzusznej;

4)     po 12 tygodniach od zakończenia leczenia (w 24 albo 28 tygodniu terapii) wykonać oznaczenie HCV RNA metodą jakościową.

2.6   Monitorowanie terapii glekaprewirem+pibrentaswirem:

2)     w 1 dniu, przed podaniem leków:

a)      morfologia krwi;

b)     oznaczenie aktywności AlAT;

c)      oznaczenie stężenia bilirubiny;

d)     próba ciążowa u kobiet w wieku rozrodczym;

5)     w 4, 8 tygodniu oraz (jeżeli dotyczy) 12, 16 tygodniu:

a)      morfologia krwi;

b)     oznaczenie aktywności AlAT;

c)      oznaczenie stężenia bilirubiny (w 4 tygodniu terapii) – w przypadku występowania zwiększonego stężenia w 4 tygodniu terapii, wskazane jest powtórzyć oznaczenia odpowiednio w 8 tygodniu oraz (jeżeli dotyczy) 12, 16 tygodniu;

6)     na zakończenie leczenia:

a)      oznaczenie HCV RNA metodą jakościową lub ilościową,

b)     USG jamy brzusznej;

7)      po 12 tygodniach od zakończenia leczenia (w 20 albo 24 albo 28 tygodniu terapii) wykonać oznaczenie HCV RNA metodą jakościową.

3.      Monitorowanie programu:

1)     gromadzenie w dokumentacji medycznej pacjenta danych dotyczących monitorowania leczenia i każdorazowe ich przedstawianie na żądanie kontrolerów Narodowego Funduszu Zdrowia;

2)     uzupełnianie danych zawartych w rejestrze (SMPT) dostępnym za pomocą aplikacji internetowej udostępnionej przez OW NFZ, z częstotliwością zgodną z opisem programu oraz na zakończenie leczenia;

3)     przekazywanie informacji sprawozdawczo-rozliczeniowych do NFZ: informacje przekazuje się do NFZ w formie papierowej lub w formie elektronicznej, zgodnie z wymaganiami opublikowanymi przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

ZAKRES ŚWIADCZENIA GWARANTOWANEGO

ŚWIADCZENIOBIORCY

SCHEMAT DAWKOWANIA LEKÓW W PROGRAMIE

BADANIA DIAGNOSTYCZNE WYKONYWANE W RAMACH PROGRAMU

1. Kryteria kwalifikacji

1.1. Do programu kwalifikowani są świadczeniobiorcy
w wieku powyżej 3 roku życia, chorzy na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C i spełniający poniższe kryteria:

1) obecność wiremii HCV RNA w surowicy krwi lub
w tkance wątrobowej;

2) obecność przeciwciał anty-HCV;

3) zmiany zapalne i włóknienie w obrazie histopatologicznym wątroby określone z wykorzystaniem elastografii wątroby wykonanej techniką umożliwiającą pomiar ilościowy w kPa lub określone z wykorzystaniem biopsji wątroby. W przypadku podejrzenia współistnienia chorób wątroby o innej etiologii, niezgodności wyniku badania nieinwazyjnego ze stanem klinicznym chorego lub rozbieżności pomiędzy wynikami różnych badań nieinwazyjnych zalecane jest wykonanie biopsji wątroby (o ile nie jest ona przeciwskazana), której wynik ma wówczas znaczenie rozstrzygające.

1.2. Do programu są kwalifikowani świadczeniobiorcy powyżej 3 roku życia z pozawątrobową manifestacją zakażenia HCV, niezależnie od zaawansowania choroby
w obrazie histopatologicznym wątroby.

2. U świadczeniobiorców w wieku od 3 do 5 roku życia stosuje się wyłącznie interferon pegylowany alfa-2b albo interferon rekombinowany alfa-2b. U świadczeniobiorców powyżej 5 roku życia stosuje się interferon pegylowany alfa-2a albo interferon pegylowany alfa-2b albo interferon rekombinowany alfa-2b.

3. Interferony pegylowane alfa w ramach programu mogą być stosowane:

1) w monoterapii:

a) u świadczeniobiorców dializowanych,

b) u świadczeniobiorców przed i po przeszczepach   narządowych,

c) u świadczeniobiorców z przeciwwskazaniami do stosowania lub nadwrażliwością na rybawirynę;

2) w leczeniu skojarzonym z rybawiryną u świadczeniobiorców:

a) nieleczonych uprzednio interferonami,

b) z nawrotem zakażenia,

c) u których terapia interferonem rekombinowanym alfa lub interferonem rekombinowanym alfa i rybawiryną okazała się nieskuteczna,

d) przed i po przeszczepach narządowych,

e) u których terapia interferonem pegylowanym innego typu okazała się nieskuteczna jedynie w przypadku obserwowanej progresji choroby;

3) w leczeniu skojarzonym z rybawiryną i symeprewirem u świadczeniobiorców powyżej 18 roku życia z genotypem 1 lub 4 z wyłączeniem pacjentów zakażonych genotypem 1a u których stwierdza się mutację Q80K

a)  wcześniej nieleczonych albo

b)  uprzednio leczonych nieskutecznie interferonem 

pegylowanym i rybawiryną, u których leczenie było

przerwane po 12 tygodniach z powodu braku

odpowiedzi wirusologicznej albo

c) z brakiem odpowiedzi na wcześniejsze leczenie

interferonem pegylowanym alfa z rybawiryną, przy czym stężenie HCV RNA przez cały okres terapii nie uległo obniżeniu o więcej niż 2 logarytmy dziesiętne (100-krotnie), albo

d) z nawrotem zakażenia po terapii interferonem pegylowanym alfa z rybawiryną zakończonej uzyskaniem negatywnego wyniku HCV RNA (HCV RNA niewykrywalne w chwili zakończenia terapii, lecz wykrywalne w okresie obserwacji po leczeniu), albo

e) z częściową odpowiedzią na wcześniejsze leczenie interferonem pegylowanym alfa z rybawiryną (stężenie HCV RNA w trakcie terapii uległo obniżeniu o więcej niż 2 logarytmy dziesiętne (100-krotnie), ale przez cały czas było wykrywalne);

4) w leczeniu skojarzonym z rybawiryną i sofosbuwirem w schematach wskazanych w Charakterystyce Produktu Leczniczego dla sofosbuwiru.

4. Szczegółowe kryteria kwalifikacji do leczenia interferonami pegylowanymi alfa:

1) przewlekłe zapalenie wątroby lub wyrównana marskość wątroby;

2) pozawątrobowa manifestacja zakażenia HCV, niezależnie od zaawansowania choroby w obrazie histopatologicznym.

5. Interferony rekombinowane alfa w ramach programu mogą być stosowane:

1) w monoterapii:

a) u świadczeniobiorców dializowanych,

b) u świadczeniobiorców przed lub po przeszczepach narządowych,

c) u świadczeniobiorców z przeciwwskazaniami do stosowania lub nadwrażliwością na rybawirynę;

2) w leczeniu skojarzonym z rybawiryną.

U świadczeniobiorców od 3 do 18 roku życia stosuje się interferon rekombinowany alfa-2b, po spełnieniu przez nich łącznie następujących warunków:

a) brak wcześniejszego leczenia,

b) brak cech dekompensacji czynności wątroby,

c) stwierdzenie obecności HCV-RNA w surowicy,

d) stwierdzenie obecności przeciwciał anty-HCV
w surowicy.

6. Szczegółowe kryteria kwalifikacji do leczenia interferonami rekombinowanymi alfa:

1) przeciwwskazania do stosowania interferonu pegylowanego;

2) nietolerancja lub działania niepożądane po stosowaniu interferonu pegylowanego;

3) przeciwwskazania do zastosowania interferonu pegylowanego alfa-2b u świadczeniobiorców poniżej 18 roku życia.

Interferon rekombinowany alfa w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C u dorosłych jest stosowany tylko w przypadku niemożności zastosowania interferonu pegylowanego alfa.

7. Rybawiryna w ramach programu może być ponadto stosowana w skojarzeniu z sofosbuwirem lub sofosbuwirem+ledipaswirem w schematach zgodnych z Charakterystyką Produktu Leczniczego odpowiednio dla sofosbuwiru lub sofosbuwiru+ledipaswiru.

8. Kryteria uniemożliwiające kwalifikację do programu:

1) nadwrażliwość na substancję czynną lub substancję pomocniczą;

2) niestwierdzenie HCV RNA w surowicy lub w tkance wątrobowej przy obecności przeciwciał anty-HCV;

3) niewyrównana marskość wątroby;

4) ciężka współistniejąca choroba serca, w tym niewydolność krążenia, niestabilna choroba wieńcowa;

5) niewyrównana cukrzyca insulinozależna;

6) choroby o podłożu autoimmunologicznym z wyłączeniem autoimmunologicznego zapalenia wątroby typu II (anty-LKM-1);

7) niewyrównana nadczynność tarczycy;

8) retinopatia (po konsultacji okulistycznej);

9) padaczka (po konsultacji neurologicznej);

10) czynne uzależnienie od alkoholu lub środków odurzających;

11) ciąża lub karmienie piersią;

12) czynna psychoza, depresja (po

konsultacji psychiatrycznej);

13) choroba nowotworowa czynna lub z dużym ryzykiem wznowy (po konsultacji onkologicznej, hematoonkologicznej lub hematologicznej);

14) inne przeciwwskazania do stosowania poszczególnych rodzajów interferonu, rybawiryny albo symeprewiru określone w odpowiednich charakterystykach produktów leczniczych.

9. Kryteria wyłączenia z programu:

1) ujawnienie okoliczności określonych w ust. 8 w trakcie leczenia;

2) działania niepożądane stosowanych w programie leków uzasadniające przerwanie leczenia:

a) w opinii lekarza prowadzącego terapię lub

b) zgodnie z charakterystykami odpowiednich produktów leczniczych;

3) brak skuteczności leczenia zgodnie z zasadami określonymi dla poszczególnych leków stosowanych w programie.

1. Rybawiryna

1.1. Dawkowanie rybawiryny w terapii skojarzonej z interferonem pegylowanym alfa-2a:

1) genotyp 1 lub 4:

a) 1000 mg/dobę dla świadczeniobiorców o masie ciała poniżej 75 kg,

b) 1200 mg/dobę dla świadczeniobiorców o masie ciała równej lub powyżej 75 kg;

2) genotyp 2 lub 3 - 800 mg/dobę.

3) u świadczeniobiorców w wieku 5-17 lat 15 mg/kg masy ciała/dzień w dwóch dawkach podzielonych.

1.2. Dawkowanie rybawiryny w terapii skojarzonej z interferonem pegylowanym alfa-2b - zgodnie z wytycznymi zawartymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego dla interferonu pegylowanego alfa-2b;

1.3. Dawkowanie rybawiryny w terapii skojarzonej z interferonem rekombinowanym alfa-2a lub interferonem rekombinowanym alfa-2b:

1) 1000 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych dla świadczeniobiorców dorosłych o masie ciała poniżej 75 kg;

2) 1200 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych dla świadczeniobiorców dorosłych o masie ciała równej lub powyżej 75 kg;

3) 15 mg/kg masy ciała / dobę dla świadczeniobiorców od 3 do 18 roku życia.

1.4. Dawkowanie rybawiryny w terapii skojarzonej z sofosbuwirem lub sofosbuwirem+ledipaswirem - zgodnie z wytycznymi zawartymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego odpowiednio sofosbuwiru lub sofosbuwiru+ledipaswiru.

2. Interferon pegylowany alfa-2a

2.1. Dawkowanie interferonu pegylowanego alfa-2a w terapii skojarzonej z rybawiryną lub w monoterapii:

1) 180 μg;

2) 135 μg - u świadczeniobiorców ze schyłkową niewydolnością nerek oraz u świadczeniobiorców wymagających zgodnie z wytycznymi zawartymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego częściowej redukacji dawki;

3) 90 μg – u świadczeniobiorców wymagających zgodnie z wytycznymi zawartymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego częściowej redukcji dawki;

4) w przypadku wystąpienia działań niepożądanych możliwa jest redukcja dawki (interferonu lub rybawiryny) albo przerwanie leczenia zgodnie z wytycznymi zawartymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

5) u świadczeniobiorców w wieku 5-17 lat stosuje się interferon pegylowany alfa-2a w ampułkostrzykawkach, w skojarzeniu z rybawiryną, w dawkach tygodniowych zależnych od powierzchni ciała obliczonej wg wzoru Mostellera:

a) 0,71-0,74 m² - 65µg

b) 0,75-1,08 m² - 90 µg

c) 1,09-1,51 m² - 135 µg

d) >1,51 m² - 180 µg

2.2. Czas terapii dla leczenia skojarzonego:

1) genotyp 1 lub 4:

a) 48 tygodni, gdy

po 12 tygodniach stwierdzono brak wiremii HCV RNA,

b) dopuszczalne jest leczenie przez 24 tygodnie, gdy stwierdzono:

- niskie wyjściowe miano wirusa (≤800 000 j.m./ml) oraz

- brak wiremii HCV RNA w 4 tygodniu leczenia oraz

- brak wiremii HCV RNA w 24 tygodniu leczenia,

c) 72 tygodnie, gdy po 12 tygodniach leczenia wiremia HCV RNA obniża się o co najmniej 2 log₁₀ i zanika po 24 tygodniach leczenia;

2) genotyp 2 lub 3 - 24 tygodnie;

3) niezależnie od genotypu, przy współistniejącym zakażeniu HIV
i HCV - 48 tygodni;

4) niezależnie od genotypu, przy współistniejącym zakażeniu HBV
i HCV - 48 tygodni.

2.3. Leczenie należy przerwać u świadczeniobiorców z włóknieniem wątroby do 2 stopnia włącznie w skali Scheuer'a lub odpowiadającemu temu stopniowi włóknieniu wątroby w innej skali, zakażonych genotypem 1 lub 4, u których:

a) po 12 tygodniach terapii nie stwierdza się spadku wiremii o minimum 2 log₁₀ względem wartości wyjściowej albo

b) po 24 tygodniach terapii wiremia HCV RNA jest nadal wykrywalna, mimo że po 12 tygodniach zmniejszyła się o ponad 2 log₁₀ względem wartości wyjściowej.

2.4. U świadczeniobiorców z włóknieniem wątroby powyżej 2 stopnia w skali Scheuer'a lub odpowiadającemu temu stopniowi włóknieniu wątroby w innej skali lub manifestacją pozawątrobową zakażenia HCV terapię kontynuuje się do 48 tygodni.

3. Interferon pegylowany alfa-2b

3.1. Dawkowanie interferonu pegylowanego alfa-2b w terapii skojarzonej z rybawiryną:

1) 1,5 μg/kg masy ciała / tydzień - świadczeniobiorcy powyżej 18 roku życia;

2) 60 μg/m² powierzchni ciała / tydzień - świadczeniobiorcy w wieku od 3 do 18 roku życia;

3) w leczeniu skojarzonym świadczeniobiorcom o różnej masie ciała można podać zalecaną dawkę interferonu pegylowanego alfa-2b określoną w pkt 1, stosując wstrzykiwacze lub fiolki o różnej mocy
w połączeniu z rybawiryną w odpowiedniej dawce zgodnie z wytycznymi zawartymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego dla interferonu pegylowanego alfa-2b;

4) w przypadku wystąpienia działań niepożądanych możliwa jest redukcja dawki (interferonu lub rybawiryny) albo przerwanie leczenia zgodnie z wytycznymi zawartymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

3.2. Dawkowanie interferonu pegylowanego alfa-2b w monoterapii:

1) 0,5 μg/kg masy ciała / tydzień lub

2) 1,0 μg/kg masy ciała / tydzień. Szczegóły dotyczące dawkowania
w tym przypadku określone są w Charakterystyce Produktu Leczniczego.

3.3. Czas terapii dla leczenia skojarzonego:

1) genotyp 1 lub 4:

a) 48 tygodni, gdy

po 12 tygodniach stwierdzono brak wiremii HCV RNA,

b) dopuszczalne jest leczenie przez 24 tygodnie, gdy stwierdzono:

- niskie wyjściowe miano wirusa (< 600 000 j.m./ml) oraz

- brak wiremii HCV RNA w 4 tygodniu leczenia oraz

- brak wiremii HCV RNA w 24 tygodniu leczenia,

c) 72 tygodnie, gdy

po 12 tygodniach leczenia wiremia HCV RNA obniża się o co najmniej 2 log₁₀ i zanika po 24 tygodniach leczenia;

2) genotyp 2 lub 3 - 24 tygodnie;

3) niezależnie od genotypu, przy współistniejącym zakażeniu HIV
i HCV - 48 tygodni.

3.4. Leczenie należy przerwać u świadczeniobiorców z włóknieniem wątroby do 2 stopnia włącznie w skali Scheuer'a lub odpowiadającemu temu stopniowi włóknieniu wątroby w innej skali, zakażonych genotypem 1 lub 4, u których:

a) po 12 tygodniach terapii nie stwierdza się spadku wiremii
o minimum 2 log₁₀ względem wartości wyjściowej albo

b) po 24 tygodniach terapii wiremia HCV RNA jest nadal wykrywalna, mimo że po 12 tygodniach zmniejszyła się o ponad 2 log₁₀ względem wartości wyjściowej.

3.5. U świadczeniobiorców z włóknieniem wątroby powyżej 2 punktów w skali Scheuer'a lub odpowiadającemu temu stopniowi włóknieniu wątroby w innej skali lub manifestacją pozawątrobową zakażenia HCV terapię kontynuuje się do 48 tygodni.

4. Interferon rekombinowany alfa-2a oraz interferon rekombinowany alfa-2b

4.1. Dawkowanie interferonu rekombinowanego alfa-2a oraz interferonu rekombinowanego alfa-2b w terapii skojarzonej
z rybawiryną lub w monoterapii:

1) świadczeniobiorcy powyżej 18 roku życia - zgodnie
z charakterystykami odpowiednich produktów leczniczych;

2) świadczeniobiorcy od 3 do 18 roku życia (może być stosowany jedynie interferon rekombinowany alfa-2b) - 3 mln j.m./m² powierzchni ciała, 3 razy w tygodniu przez 24 lub 48 tygodni, zgodnie
z charakterystyką produktu leczniczego.

5. Symeprewir

7.1 Symeprewir stosowany jest w dawce 150 mg (1 tabletka 1 x dziennie).

7.2 U pacjentów z genotypem HCV 1 lub 4, dotychczas nieleczonych lub z nawrotem po leczeniu PEG-interferonem i rybawiryną, schemat terapii polega na stosowaniu trzech leków (symeprewiru, interferonu pegylowanego alfa oraz rybawiryny). U świadczeniobiorców, u których wiremia HCV RNA wynosi <25 IU/ml w tyg. 4 i jest niewykrywalna w tyg. 12, leczenie kontynuowane jest przy pomocy dwóch leków:  interferonu pegylowanego alfa oraz rybawiryny przez kolejne 12 tygodni. Całkowity czas trwania leczenia wynosi 24 tygodnie (12 tyg. P/R/SMV + 12 tyg. P/R). U świadczeniodawców z genotypem HCV 1 lub 4, dotychczas nieleczonych lub z nawrotem po leczeniu PEG-interferonem i rybawiryną z marskością wątroby i jednoczesnym współzakażeniem HIV całkowity czas trwania leczenia wynosi 48 tyg.

U pacjentów, u których wiremia HCV RNA w tyg. 4 jest równa lub wyższa niż 25 IU/ml lub w tyg, 12 HCV RNA jest wykrywalne, leczenie należy przerwać.

7.3 U świadczeniobiorców z genotypem HCV 1 lub 4, u których podczas wcześniejszej terapii PEG-interferonem i rybawiryną stwierdzono brak odpowiedzi lub odpowiedź częściową (bez względu na stopień zaawansowania włóknienia oraz współzakażenie HIV), schemat terapii polega na stosowaniu trzech leków (symeprewiru, interferonu pegylowanego alfa oraz rybawiryny) przez 12 tygodni. U świadczeniobiorców, u których wiremia HCV RNA wynosi <25 IU/ml w tyg. 4 i jest niewykrywalna w tyg. 12 oraz 24, leczenie kontynuowane jest przy pomocy dwóch leków: interferonu pegylowanego alfa oraz rybawiryny przez kolejne 24 tygodnie. Całkowity czas trwania leczenia wynosi 48 tygodni (12 tyg. P/R/SMV + 36 tyg. P/R).

U pacjentów, u których wiremia HCV RNA w tyg. 4 jest równa lub wyższa niż 25 IU/ml albo w tyg, 12 lub 24 HCV RNA jest wykrywalne, leczenie należy przerwać.

7.4 W przypadku wystąpienia działań niepożądanych związanych ze stosowanymi lekami możliwa jest redukcja dawki interferonu i rybawiryny według wskazań ujętych w Charakterystykach Produktów Leczniczych.

7.5 Nie należy stosować redukcji dawek symeprewiru.

7.6 Symeprewir nie powinien być stosowany w monoterapii. W przypadku konieczności przerwania leczenia pegylowanym interferonem alfa i rybawiryną podawanymi w skojarzeniu z symeprewirem, należy także odstawić symeprewir.

6. Sofosbuwir oraz sofosbuwir+ledipaswir finansowane są w ramach programu „Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C terapią bezinterferonową (ICD-10 B 18.2)”-  załącznik B.71. do obwieszczenia Ministra Zdrowia.

 1. Badania przy kwalifikacji do leczenia interferonami (w monoterapii lub w skojarzeniu
z innymi lekami):

1) oznaczenie HCV RNA metodą ilościową;

2) morfologia krwi;

3) oznaczenie poziomu ALT;

4) proteinogram;

5) czas lub wskaźnik protrombinowy;

6) oznaczenie autoprzeciwciał;

7) oznaczenie poziomu TSH;

8) oznaczenie poziomu fT4 lub fT3;

9) oznaczenie poziomu kwasu moczowego;

10) oznaczenia poziomu mocznika i kreatyniny;

11) oznaczenie poziomu glukozy;

12) oznaczenie przeciwciał anty-HIV;

13) oznaczenie antygenu HBs;

14) USG jamy brzusznej;

15) badanie określające zaawansowanie włóknienia wątroby – elastografia wątroby wykonana techniką umożliwiającą pomiar ilościowy w kPa lub biopsja wątroby (jeśli nie było wykonywane wcześniej);

16) próba ciążowa u kobiet w wieku rozrodczym;

17) oznaczenie genotypu HCV u osób leczonych interferonami pegylowanymi;

18) w przypadku zakażenia genotypem 1a i rozważania terapii z symeprewirem - badanie mutacji Q80K.

2. Monitorowanie leczenia interferonami
(w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami):

1) świadczeniobiorcy z genotypem 2 lub 3 leczeni interferonem alfa pegylowanym:

a) w 1 dniu:

- oznaczenie poziomu ALT;

- morfologia krwi;

- próba ciążowa u kobiet w wieku rozrodczym;

b) w 2, 4, 6, 8, 12, 16, 20, 24 tygodniu:

- oznaczenie poziomu ALT;

- morfologia krwi;

c) w 12 tygodniu:

- oznaczenie stężenia kreatyniny;

- oznaczenie poziomu kwasu moczowego;

- oznaczenie poziomu TSH;

- oznaczenie poziomu fT4;

d) w 24 tygodniu:

- oznaczenie poziomu GGT;

- oznaczenie poziomu fosfatazy zasadowej;

- oznaczenie stężenia kreatyniny;

- oznaczenie poziomu kwasu moczowego;

- oznaczenie poziomu TSH;

- oznaczenie poziomu fT4;

- oznaczenie poziomu AFP;

- proteinogram;

- oznaczenie HCV RNA metodą ilościową lub jakościową;

- USG jamy brzusznej;

e) w 48 tygodniu - oznaczenie HCV RNA metodą ilościową lub jakościową;

2) świadczeniobiorcy z genotypem 1 lub 4 leczeni interferonem alfa pegylowanym:

a) w 1 dniu:

- morfologia krwi;

- oznaczenie poziomu ALT;

- próba ciążowa u kobiet w wieku rozrodczym;

b) w 2, 4, 6, 8, 12, 16, 20, 24, 28, 32, 36, 40, 44, 48, 52, 56, 60, 64, 68, 72 tygodniu:

- morfologia krwi;

- oznaczenie poziomu ALT;

c) w 4 tygodniu:

- oznaczenie HCV RNA metodą ilościową u świadczeniobiorców z genotypem 1 z wyjściową wiremią poniżej 600 000 IU/ml;

d) w 12, 24, 36, 48, 60 tygodniu:

- oznaczenie stężenia kreatyniny;

- oznaczenie poziomu kwasu moczowego;

- oznaczenie poziomu TSH;

- oznaczenie poziomu fT4;

e) w 12 tygodniu - oznaczenie HCV RNA metodą ilościową;

f) w 24 tygodniu:

- oznaczenie HCV RNA metodą ilościową lub jakościową;

- oznaczenie poziomu AFP;

g) na zakończenie leczenia - w 24 albo 48, albo 72 tygodniu:

- oznaczenie poziomu GGT;

- oznaczenie poziomu fosfatazy zasadowej;

- oznaczenie stężenia kreatyniny;

- oznaczenie poziomu kwasu moczowego;

- oznaczenie poziomu TSH;

- oznaczenie poziomu fT4;

- oznaczenie poziomu AFP;

- proteinogram;

- oznaczenie HCV RNA metodą ilościową lub jakościową;

- USG jamy brzusznej;

h) po 24 tygodniach od zakończenia leczenia - w 48 albo 72, albo 96 tygodniu

- oznaczenie HCV RNA metodą ilościową lub jakościową;

3) świadczeniobiorcy leczeni interferonem rekombinowanym alfa:

a) w 1 dniu:

- morfologia krwi;

- oznaczenie poziomu ALT;

- próba ciążowa;

b) w 2, 4, 6, 8, 12, 16, 20, 24, 28, 32, 36, 40, 44, 48 tygodniu:

- morfologia krwi;

- oznaczenie poziomu ALT;

c) w 12, 24, 36 tygodniu:

- oznaczenie stężenia kreatyniny;

- oznaczenie poziomu kwasu moczowego;

- oznaczenie poziomu TSH;

- oznaczenie poziomu fT4;

d) na zakończenie leczenia - w 24 albo 48 tygodniu:

- oznaczenie poziomu GGT;

- oznaczenie poziomu fosfatazy zasadowej;

- oznaczenie stężenia kreatyniny;

- oznaczenie poziomu kwasu moczowego;

- oznaczenie poziomu TSH;

- oznaczenie poziomu fT4;

- oznaczenie poziomu AFP;

- proteinogram;

- oznaczenie HCV RNA metodą ilościową lub jakościową;

- USG jamy brzusznej;

e) po 24 tygodniach od zakończenia leczenia - w 48 albo 72 tygodniu - oznaczenie HCV RNA metodą ilościową lub jakościową.

3. Monitorowanie programu:

1) gromadzenie w dokumentacji medycznej pacjenta danych dotyczących monitorowania leczenia i każdorazowe ich przedstawianie na żądanie kontrolerów Narodowego Funduszu Zdrowia;

2) uzupełnianie danych zawartych w rejestrze (SMPT) dostępnym za pomocą aplikacji internetowej udostępnionej przez OW NFZ, z częstotliwością zgodną z opisem programu oraz na zakończenie leczenia;

3) przekazywanie informacji sprawozdawczo-rozliczeniowych do NFZ: informacje przekazuje się do NFZ w formie papierowej lub w formie elektronicznej, zgodnie z wymaganiami opublikowanymi przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

ZAKRES ŚWIADCZENIA GWARANTOWANEGO

ŚWIADCZENIOBIORCY

SCHEMAT DAWKOWANIA LEKÓW W PROGRAMIE

BADANIA DIAGNOSTYCZNE WYKONYWANE W RAMACH PROGRAMU

1. Kryteria kwalifikacji

1.1. Do programu są kwalifikowani świadczeniobiorcy w wieku powyżej 3 lat, chorzy na przewlekle wirusowe zapalenie wątroby typu B, charakteryzujący się obecnością HBV DNA w surowicy oraz antygenu HBs przez czas dłuższy niż 6 miesięcy oraz spełniający dwa spośród trzech poniższych kryteriów:

1) poziom wiremii HBV DNA powyżej 2000 IU/mL dla osób HBe (-) i powyżej 20 000 IU/mL dla osób HBe (+);

2) aktywność AIAT przekraczająca górną granicę normy w co najmniej trzech oznaczeniach wykonanych w okresie nie krótszym niż trzy miesiące i nie dłuższym niż 12 miesięcy;

3) zmiany histologiczne w wątrobie potwierdzające rozpoznanie przewlekłego zapalenia wątroby.

W uzasadnionych przypadkach (marskość wątroby z nadciśnieniem wrotnym, hipersplenizm, żylaki przełyku, naczyniakowatość, hemofilia i inne skazy krwotoczne) po uzyskaniu zgody konsultanta wojewódzkiego, w ocenie stopnia nasilenia włóknienia wątrobowego można uwzględniać badanie elastograficzne.

1.2. Do programu są kwalifikowani świadczeniobiorcy z marskością wątroby oraz z wykrywalnym HBV DNA niezależnie od poziomu transaminaz (świadczeniobiorcy z niewyrównaną marskością wątroby są leczeni w trybie pilnym, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 1).

1.3. Do programu są kwalifikowani świadczeniobiorcy oczekujący na przeszczep narządowy niezależnie od poziomu wiremii HBV DNA i stwierdzonego poziomu aktywności AIAT.

2. U świadczeniobiorców w wieku od 3 do 18 lat stosuje się wyłącznie interferon rekombinowany alfa-2b.

3. Lekiem pierwszego rzutu w terapii pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B dotychczas nieleczonych są interferony stosowane w monoterapii, o ile nie ma przeciwwskazań do ich podania. Preferowanym interferonem ze względu na wyniki leczenia jest interferon pegylowany alfa-2a, a pozostałe interferony bierze się pod uwagę tylko w szczególnych sytuacjach, podanych

w odpowiednich charakterystykach produktów leczniczych.

4. Choroby lub stany wykluczające stosowanie interferonów

1)     niewyrównana marskość wątroby;

2)     ciężka współistniejąca choroba serca, w tym niewydolność krążenia, niestabilna choroba wieńcowa;

3)     niewyrównana cukrzyca insulinozależna;

4)     choroby o podłożu autoimmunologicznym, z wyłączeniem autoimmunologicznego zapalenia wątroby typu II (anty-LKM-1);

5)     niewyrównana nadczynność tarczycy;

6)     retinopatia (po konsultacji okulistycznej);

7)     padaczka (po konsultacji neurologicznej);

8)     czynne uzależnienie od alkoholu lub środków odurzających;

9)     ciąża lub karmienie piersią;

10)  czynna psychoza, depresja (po konsultacji psychiatrycznej);

11)  choroba nowotworowa czynna lub z dużym ryzykiem wznowy (po konsultacji onkologicznej, hematoonkologicznej lub hematologicznej);

12)  inne przeciwwskazania do stosowania poszczególnych rodzajów interferonu określone w odpowiednich charakterystykach produktów leczniczych.

5. Kryteria wyłączenia z leczenia interferonem

1)     brak odpowiedzi po 12 tygodniach leczenia definiowanej jako zmniejszenie poziomu wiremii HBV DNA o co najmniej 1 log₁₀;

2)     wystąpienie objawów nadwrażliwości lub nietolerancji na substancję czynną lub pomocniczą;

3)     choroby lub stany wymienione w ust. 4 ujawnione w trakcie leczenia interferonem.

6.1. W przypadkach niemożności zastosowania interferonów lub ich nieskuteczności należy rozważyć stosowanie analogów nukleozydowych lub nukleotydowych.

6.2. U pacjentów HBeAg (-) leczenie należy rozpocząć od entekawiru albo tenofowiru albo lamiwudyny, a u osób HBeAg (+) leczenie należy rozpocząć od adefowiru albo entekawiru albo tenofowiru.

6.3. Po pierwszych 12 tygodniach leczenia analogami nukleozydowymi lub nukleotydowymi należy ocenić ich skuteczność. Dla kontynuacji leczenia określonym analogiem nukleozydowym lub nukleotydowym konieczne jest obniżenie początkowych wartości wiremii HBV DNA co najmniej o 1 log₁₀.

6.4. W uzasadnionych przypadkach leczenie określonym analogiem nukleozydowym lub nukleotydowym może być kontynuowane do 24 tygodnia, do ponownej oceny skuteczności, zgodnie z ust. 6.5.

W innych przypadkach należy zmienić lek po uzyskaniu wyniku lekooporności i sprawdzeniu adherencji pacjenta do leczenia.

6.5. Po 24 tygodniach terapii należy ponownie ocenić jej skuteczność poprzez ilościowe oznaczenie poziomu wiremii HBV DNA. W wypadku niewykrywalnego HBV DNA leczenie należy kontynuować do osiągnięcia punktu końcowego leczenia. W innym wypadku należy rozważyć zmianę leku po uzyskaniu wyniku wirogramu i sprawdzeniu adherencji pacjenta do leczenia, stosując monoterapię jednym z leków opisanym w programie.  

6.6. U świadczeniobiorców HBeAg (-), uprzednio nieleczonych, poddanych terapii lamiwudyną, u których stwierdza się spadek wiremii HBV DNA w 24 tygodniu powyżej 1 log₁₀ można kontynuować podawanie leku do osiągnięcia niewykrywalnego HBV DNA w 48 tygodniu.

7. W uzasadnionych przypadkach, zwłaszcza po wyczerpaniu opcji terapeutycznych lub nieuzyskaniu nieoznaczalnej wiremii HBV DNA należy rozważyć leczenie interferonem.

Ponadto w przypadkach stwierdzenia opornośći na leki stosowane w monoterapii, wyczerpaniu opcji terapeutycznych i nieuzyskaniu nieoznaczalnej wiremii HBV DNA należy rozważyć wdrożenie terapii skojarzonej analogiem nukleotydowym i nukleozydowym, po uzyskaniu zgody konsultanta wojewódzkiego i krajowego w dziedzinie chorób zakaźnych.

8. Określenie czasu leczenia w programie

8.1. Leczenie można zakończyć u osób leczonych dłużej niż rok, po stwierdzeniu:

1) serokonwersji w układzie "s" lub

2) dwukrotnie ujemnych wyników oznaczenia HBV DNA wykonanych w odstępach co najmniej 3 miesięcy.

Badania wykonuje się w medycznym laboratorium diagnostycznym posiadającym odpowiedni certyfikat jakości.

8.2. W przypadku pacjentów z marskością wątroby i po przeszczepach narządowych terapię należy stosować bez ograniczeń czasowych.

 1. Interferony:

1) interferon pegylowany alfa-2a:

a) 90 µg/0,5 ml roztwór do wstrzykiwań,

b) 135 µg/0,5 ml roztwór do wstrzykiwań,

c) 180 µg/0,5 ml roztwór do wstrzykiwań;

2) interferon rekombinowany alfa-2a:

a) ampułkostrzykawki zawierające 3 mln j.m./0,5 ml,

b) ampułkostrzykawki zawierające 6 mln j.m./0,5 ml,

c) ampułkostrzykawki zawierające 9 mln j.m./0,5 ml;

3) interferon rekombinowany alfa-2b - wielodawkowy automatyczny dozownik po 18 MIU, 30 MIU lub 60 MIU, zawierający 1,2 ml roztworu o stężeniu 15 mln j.m./ml (6 dawek po 3 mln j.m.) lub 25 mln j.m./ml (6 dawek po 5 mln j.m.), lub 50 mln j.m./ml (6 dawek po 10 mln j.m.);

4) naturalny interferon leukocytarny:

a) ampułki po 3 000 000 j.m.,

b) ampułki po 6 000 000 j.m.

Interferony dawkuje się zgodnie z zaleceniami zawartymi w odpowiednich charakterystykach produktów leczniczych. Redukcja dawki możliwa jest zgodnie z wytycznymi zawartymi w Charakterystyce Produktu Leczniczego. Czas leczenia interferonami nie może przekroczyć 48 tygodni.

2. Analogi nukleozydowe lub nukleotydowe

1) lamiwudyna:

- tabletki po 100 mg - raz dziennie 1 tabletka;

2) entekawir:

a) tabletki po 0,5 mg - raz dziennie 1 tabletka u osób uprzednio nieleczonych analogami nukleozydowymi lub nukleotydowymi,

b) tabletki po 1,0 mg - raz dziennie 1 tabletka u osób uprzednio leczonych analogami nukleozydowymi lub nukleotydowymi;

3) adefowir:

- tabletki po 10,0 mg - raz dziennie 1 tabletka;

4) tenofowir:

- tabletki po 245 mg - raz dziennie 1 tabletka.

W przypadku  pacjentów z zaburzeniami czynności nerek możliwa jest zmiana dawkowania entekawiru, adefowiru i tenofowiru zgodnie z odpowiednimi Charakterystykami Produktu Leczniczego.

 1. Badania przy kwalifikacji do leczenia interferonem

1) poziom wiremii HBV DNA;

2) oznaczenie antygenu HBs;

3) oznaczenie antygenu HBe;

4) oznaczenie przeciwciał anty-HBe;

5) oznaczenie przeciwciał anty-HCV;

6) oznaczenie przeciwciał anty-HIV;

7) morfologia krwi;

8) oznaczenie poziomu ALT;

9) proteinogram;

10) oznaczenie poziomu glukozy;

11) czas lub wskaźnik protrombinowy;

12) oznaczenie autoprzeciwciał;

13) oznaczenie poziomu TSH;

14) oznaczenie poziomu fT4 lub fT3;

15) oznaczenie stężenia mocznika i kreatyniny;

16) USG jamy brzusznej;

17) biopsja wątroby –

w przypadkach uzasadnionych kryteriami kwalifikacji;

18) próba ciążowa u kobiet w wieku rozrodczym.

2. Monitorowanie leczenia interferonem

1) w dniu rozpoczęcia terapii:

a) morfologia krwi,

b) oznaczenie poziomu ALT,

c) czas lub wskaźnik protrombinowy,

d) oznaczenie stężenia kreatyniny,

e) oznaczenie poziomu AFP;

2) w 2, 4, 6, 8, 12,16, 20, 24, 28, 32, 36, 40, 44, 48 tygodniu:

a) morfologia krwi,

b) oznaczenie poziomu ALT;

3) w 4, 12, 24, 48 tygodniu - oznaczenie stężenia kreatyniny;

4) w 12 tygodniu:

a) poziom wiremii HBV DNA,

b) oznaczenie antygenu HBsAg;

5) w 24, 48 tygodniu:

a) oznaczenie antygenu HBsAg,

b) oznaczenie antygenu HBeAg,

c) oznaczenie przeciwciał anty-HBe,

d) poziom wiremii HBV DNA;

6) w 12, 24, 36, 48 tygodniu:

a) oznaczenie poziomu TSH,

b) oznaczenie poziomu fT4 lub fT3;

7) w 48 tygodniu:

a) proteinogram,

b) czas lub wskaźnik protrombinowy,

c) oznaczenie poziomu AFP,

d) USG jamy brzusznej.

3. Badania przy kwalifikacji do leczenia analogami nukleozydów lub nukleotydów

1) poziom wiremii HBV DNA;

2) oznaczenie antygenu HBe;

3) oznaczenie przeciwciał anty-HBe;

4) wirogram (lekooporność);

5) morfologia krwi;

6) oznaczenie poziomu ALT;

7) proteinogram;

8) czas lub wskaźnik protrombinowy;

9) oznaczenie stężenia kreatyniny;

10) USG jamy brzusznej;

11) biopsja wątroby -

w przypadkach uzasadnionych kryteriami kwalifikacji.

4. Monitorowanie leczenia analogami nukleozydów lub nukleotydów

1) w dniu rozpoczęcia terapii:

a) morfologia krwi,

b) oznaczenie poziomu ALT,

c) czas lub wskaźnik protrombinowy,

d) oznaczenie stężenia kreatyniny,

e) oznaczenie poziomu AFP;

2) w 4, 12, 24, 48 tygodniu:

a) oznaczenie stężenia kreatyniny,

b) morfologia krwi,

c) oznaczenie poziomu ALT;

3) w 12 tygodniu - poziom wiremii HBV DNA;

4) w 24 i następnie co 24 tygodnie:

a) oznaczenie antygenu HBsAg,

b) oznaczenie antygenu HBeAg,

c) oznaczenie przeciwciał anty-HBe,

d) poziom wiremii HBV DNA,

e) oznaczenie lekooporności przy jej podejrzeniu;

5) w 48 tygodniu i następnie co 48 tygodni:

a) czas lub wskaźnik protrombinowy,

b) proteinogram,

c) oznaczenie poziomu AFP,

d) USG jamy brzusznej.

5.  Monitorowanie programu:

1)     gromadzenie w dokumentacji medycznej pacjenta danych dotyczących monitorowania leczenia i każdorazowe ich przedstawianie na żądanie kontrolerów  Narodowego Funduszu Zdrowia;

2)     uzupełnienie danych zawartych w rejestrze (SMPT) dostępnym za pomocą aplikacji internetowej udostępnionej przez OW NFZ, z częstotliwością zgodną z opisem programu oraz na zakończenie leczenia;

3)     przekazywanie informacji sprawozdawczo-rozliczeniowych do NFZ: informacje przekazuje się do NFZ w formie papierowej lub w formie elektronicznej, zgodnie z wymaganiami opublikowanymi przez Narodowy Fundusz Zdrowia.